Maslow als begeleiding- en coach structuur!

27-05-2019

Eric van Overbeek, deelnemer aan de Leefstijlcoach opleiding bij EFAA, presenteerde in de coach module ‘De coach als inspirator’, bij het onderdeel, je eigen WHY, of missie formuleren, een verassend interessant werkmodel, de piramide van Maslow. De piramide van Maslow (hij noemde het de motivatie theorie), ontwikkeld door Abraham Maslow ordent de behoeftes van ons mensen. Het model rangschikt de universele behoeften van de mens. Volgens Maslow is het lastig bevrediging te bereiken van behoeften die hoger in de hiërarchie geplaatst worden zonder eerst de lager geplaatste behoeften bevredigd te hebben.

Maslows behoeftehiërarchie ziet er als volgt uit:

1. Lichamelijke behoeften, homeostase van het organisme en het lichamelijk evenwicht. Slaap, voedsel, drinken, fit zijn en blijven, sport en comfort.
2. Veiligheid en zekerheid, huisvesting, werk en relaties.
3. Sociaal contact, vriendschap, liefde en positief-sociale relaties.
4. Waardering, erkenning en zelfrespect.
5. Zelfverwerkelijking of zelfactualisatie, persoonlijkheid en mentaal te ontwikkelen en te waarderen.
6. Zelftranscendentie, zelfactualisering of ´flow´

De fysiologische behoefte zijn de 'Lagere fundamentele behoefte'. De vier hogere behoeften zijn de 'Hogere fundamentele behoeften'. Niet-bevrediging van deze fundamentele behoeften zal volgens Maslow leiden tot een vermindering van menselijkheid en blokkering van menselijke mogelijkheden. De persoon kan zichzelf pas verwezenlijken (groeien) als hij de fundamentele behoeften minimaal bevredigd heeft.

Hoe past dit in de begeleiding en coach wereld, wat kunnen wij hiermee? Als we dit model als begeleidingsmodel gebruiken, vormt dat een sterk fundament van gezond leven dus een essentiële basis om überhaupt te kunnen groeien. In de basis zijn wij dus leefstijl adviseurs en coaches, die mensen helpen om die fundamentele behoeften te realiseren zoals voldoende bewegen, sporten, gezond eten, voldoende slapen en drinken. Natuurlijk kan dat alleen maar gerealiseerd worden binnen de muren van sportcentra of bij de personal trainer of coach, als men zich daar volledig veilig en comfortabel voelt en als men zich in vertrouwde handen voelt. Fase 3 is sociaal contact. Is er een positieve relatie, vindt en onderhoudt men contact met lotgenoten, is er een vriendschappelijke sfeer en vriendelijk contact die de deelnemer een positief gevoel geeft bij elk bezoek?

Fase 4 is waardering en erkenning. Daar hebben we wellicht nog wat stappen in te maken als sector. Binnen de judo hebben ze de kleuren banden om te groeien, een dergelijke erkenningsstructuur zou ook mooi zijn voor fitness. Maar waardering en erkenning ligt ook in de communicatie tussen coach en deelnemer. Wordt er gefocust op wat beter kan of wat bereikt wordt, beiden zijn belangrijk om te benoemen? Zijn er voldoende parameters om naar toe te werken, om iets ‘te bereiken’? De 5^e laag is die van zelfverwerkelijking of zelfactualisatie. Kunnen wij een bijdrage leveren aan de ontwikkeling van de persoonlijkheid en mentale kracht? Hoe dragen wij eraan bij dat de deelnemers lekkerder in zijn/haar vel zit en zichzelf ook meer gaat waarderen? En als beloning is er dan de fase zelftranscendentie of ‘flow’. Men bereikt wat men wil bereiken, men kan er van genieten, wil er nog meer over leren, wil zich nog meer ontwikkelen, kortom, met geeft voeding aan de behoefte om te groeien, tot zelfverwerkelijking.

Een mooie zienswijze en een goed model om de eigen dienstverlening eens mee onder de loep te nemen. Erik, dank je voor de inspiratie.